Dag 8

Vandaag hebben we een lange saaie reis voor de boeg. Ongeveer 4 uur rijden van Valladolid, middenin Yucatan, tot Bacalar, helemaal onderin Yucatan aan de grens van Belize. We eten eerst ons full breakfast, weer met ham, ei en vers fruit. Daarna begint ons opruimritueel. Alleen kruipt deze keer Ivar ook door de kamer, wat het allemaal wat extra ingewikkeld maakt. De koffers worden naar beneden gesjouwd, alsof ze ons expres elke keer op de verdieping zetten, ook de gemaakte schulden worden weer afbetaald en we stappen in de auto. Er moet nog eerst gepint worden, want er schijnen in Bacalar geen goeie pinautomaten te zijn, dus stoppen we bij de grote bank in Valladolid. De weg naar Bacalar is een erg saaie weg. Bijna geen bochten en alleen maar 100km/u wegen.. om bij in slaap te vallen. 

Onderweg doen we boodschappen bij, wat van buiten, een grote supermarkt lijkt. Van de binnenkant is deze ook groot, alleen niet zo luxe als we dachten. Het lijkt een beetje op de Aldi/ Action alleen is er geen airco. In de snikhete supermarkt doen we snel onze boodschappen en sluiten achteraan in de rij bij de kassa. De kassajuffrouw heeft echter geen haast en het duurt echt mega lang, wij vragen ons af waarom.. Ivar zorgt ondertussen weer voor een beetje entertainment in de rij. Als er nog 2 wachtenden voor ons zijn zegt een vriendelijke mevrouw dat we onze boodschappen bij de ‘informatiebalie’ mogen afrekenen, hier staat niemand. Hier staat alleen een heeule straaaage mevrooouuuw die heeel voorzichtig onze producten een voor een scant en in een plastic zakje stopt. Bijna elk product krijt een eigen zakje, en die zakjes gaan weer in een zakje en nog maar een extra plastic zakje mee voor onderweg? De mevrouw kijkt ons heel bezorgd aan als we zeggen dat we de flesjes water en een zak chips wel via de kar in de auto kunnen leggen en geen zakje nodig hebben. We rijden verder en houden onszelf wakker met een potje 30seconds en komen na een lange vermoeide reis om 14:30 uur eindelijk aan in Bacalar. We zien al een kleine glimp van het oh zo mooie meer, hopelijk hebben we zo nog even tijd voor een verfrissende duik!

Bij het inchecken wordt ons verteld dat het niet mogelijk is om hier met creditcard te betalen, alleen Pesos of Dollars worden geaccepteerd. Shit, daar hebben we geen rekening mee gehouden! We hebben wel een beetje Pesos, maar nooit genoeg voor het hotel. Gelukkig mogen we het hotel ook achteraf betalen. Nu gaan we erachter komen of de verhalen over de pinautomaten hier echt kloppen.. een paar honderd meter verderop, in het centrum van Bacalar, staan 2 automaten van redelijk bekende banken. Hier lopen we, door de zon, door de hitte naartoe maar helaas werkt onze pinpas niet op deze automaten. Een heel stuk verderop zit nog een automaat bij een tankstation, ik heb er een hard hoofd in, maar met de auto knallen we die kant maar op. 

Ondertussen heeft Ivar ook behoorlijk honger, wat hij ook echt laat merken, en Lianne probeert hem in de auto eten te geven. Dit is absoluut geen succes, alles wordt onder gesmeerd, en ook het pinnen lukt weer niet. Ons geldprobleem kunnen we vandaag niet oplossen, dus schuiven we dit door naar een later moment.. eerst maar eens zorgen dat die jongen stil wordt! Daarom bezoeken we de pizzeria hier in de buurt waar we pizza afhalen en Ivar een potje voeren. Ondertussen drink ik een biertje en vergeet ik even ons geldprobleem. De pizza eten we op op onze kamer onder het genot van een goeie film (we hebben Netflix op de tv ontdekt) terwijl Ivar tevreden op de grond aan het spelen is, wel nádat we alles Ivarproof hebben gemaakt. We hebben onze tijd een beetje verprutst hier, maar morgen is er nog een dag. Als Ivar slaapt zoeken we via internet waar een fatsoenlijke pinautomaat is, halen nog een biertje bij het supergezellige cafeetje aan de overkant (helaas nét buiten bereik van de babyphone) en gaan daarna mooi op tijd naar bed...