Dag 4

Ik zal ophouden te zeuren over de slechte nachten, maar ik heb me gisteren flink vergist. Ons ontbijt is een beetje lafjes, vooral vergeleken met het ontbijt van gisteren. We kunnen kiezen uit geroosterd witbrood met jam of cornflakes met melk. Ik neem allebei. Na het ontbijt doe ik snel nog even een dutje en om een uur of 10 maken we Ivar maar wakker. Het blijft me verbazen hoe vrolijk dat jongetje blijft, ook al is die mega moe. Maar ja, met zon moeder kun je ook niet anders!

We pakken onze tassen in en maken ons klaar voor een tochtje naar Los Colorados. Dit dorpje is ongeveer een half uurtje rijden bij ons vandaan en staat bekend om het roze meer. We rijden net van de parkeerplaats en zien een super mooie flamingo overvliegen, snel erachteraan. En na niet zo lang zoeken vinden we een verdwaalde flamingo in een klein meertje. We gaan verder en voordat we aankomen maken we eerst een kleine tussenstop bij een strandje halverwege. Dit hebben we na 5 minuutjes wel gezien, maar.. we kunnen de Golf van Mexico afvinken. Als we verder rijden richting Los Colorados zien we in de verte al waar we voor komen. Meters hoge bergen met zout worden langs de weg opgeslagen. Hier hebben ze in de winter in ieder geval geen last van gladde wegen.

We rijden verder maar weten eigenlijk niet zo goed waar we naartoe moeten. Het dorp is enorm afgelegen en nergens staan bordjes of wegwijzers. Het lijkt hier wel een sloppenwijk. Versleten asfaltweggetjes die zich vertakken in zandwegen, verrotte huisjes met golfplaten en rieten daken, super veel rotzooi en iedereen zit maar een beetje doelloos langs de weg. In m’n ooghoek zie ik iemand met folders naar ons zwaaien en, net te laat voor de afslag, achter hem een parkeerplaats met een bult mensen. Snel omdraaien, de zwaaiende man negeren en richting de parkeerplaats dan maar. Door het afgraven van zout en de ligging zo dicht bij de zee ontstaat hier een heuse attractie. De onderwater gelopen zoutvlaktes worden door de mineralen in de grond roze gekleurd. Super roze water! Dit kun je van heel dichtbij bekijken, maar aangezien je hier alleen met een gids kunt komen, en je hiervoor moet betalen, en wij Nederlanders zijn, bekijken wij het van een afstandje. Wat eigenlijk ook best prima is. Als we ons gezicht ongeveer een kwartslag naar links draaien, wat we echt niemand zien doen, zien we nog een ander soort pink lake. Honderd meter verderop, in een andere afgraving, staan duizenden flamingo’s het meer ook roze te maken. Super om te zien, alleen te ver weg en te veel voor een foto. Had je bij moeten zijn...

Op de terugweg naar ons hotel worden we weer staande gehouden door de politie. Blijkbaar hebben deze mannen niks beter te doen dan langs de kant van de weg staan, toeristen aanhouden. Ze zouden bijvoorbeeld ook een woordje Engels kunnen leren, want ook deze chagrijnigeagent mompelt iets waar ik niks van kan maken. Op de vraag of ie Engels kan kijkt hij me boos aan: ‘No, Espagnol!’. We mogen gelukkig wel verder rijden, maar ik voel me niet echt veiliger dan voor de tijd.

We halen onze lunch bij hetzelfde restaurant als gisteren. We kunnen het meenemen naar ons hotel, en eten nadat Ivar in bed ligt heerlijke rijst met kip. Lianne en ik twijfelen enorm of we ons met een bootje door de mangrove laten varen. Een tochtje zou fantastisch mooi zijn, maar 3uur in de zon, op een bootje, lijkt ons voor Ivar niet zo best. Daarom gaan we er tegen vier uur weer op uit met zn drieën, hoewel Ivar er niet zoveel zin in lijkt te hebben.. Een paar kilometer verderop loopt een wandelroute door de mangrove. Een beetje verrotte houten vlonder kronkelt tussen de mangrovebossen door, met af en toe een laagje water. Na een paar honderd meter komen we bij een klein meertje waar een groot bord hangt waarop staat dat hier krokodillen zitten. Dat willen we natuurlijk zien, en na een rondje om het meertje zien we, nog geen halve meter onder ons, tussen de missende planken van het vlonder door, doodstil een krokodil zitten. Super vet! We lopen terug naar de zee, waar ook erg veel dieren zitten. Mega veel kleine krabben, hagedissen, leguanen, pelikanen en vis.

Met enige moeite weten we weer diner te strikken, netjes ingepakt in een doosje, om op te eten op ons eigen balkon. Op de terugweg nog even langs een klein winkeltje om een paar koude biertjes en wat pinda’s te halen voor vanavond, heerlijk! Snel trippelt ons nog een mega grote krab voor de voeten langs, hup zo het putje in! Ook zien we een echte echte Mexicaan, zo eentje met een spijkerbroek en wit hemdje, een behoorlijke buik, een snor en een sombrero. Hahaha! Als we in ons hotel zijn brengen eerst Ivar naar bed, nadat we hem eens flink hebben toegesproken. Nu naar t balkon om onze pakketjes met eten uit te pakken, we weten eigenlijk niet precies wat we besteld hebben, maar het is iets met vis en ei en erg lekker.

Als het donker is begint het schouwspel weer wat we gisteren ook al zagen. De vissers gaan krabbenvissen op het meer. Allemaal apart in een bootje met een koplamp op hun hoofd opzoek naar krabben in het water. Een mooi gezicht om al die lampjes zo op het water te zien bewegen. We zien de vissers niet meer op het land komen, want wij gaan al naar bed! Welterusten.