Dag 10

Ondanks de ietwat onrustige nacht (lees: blaffende straathonden en andere partyanimals) hebben we heerlijk geslapen. Ik gok dat de airco gisteren zn laatste echte werkdag gehad heeft, want hij staat op 15 graden te bloazen, maar er komt hete lucht uit.. gelukkig hebben we nog zo’n ventilator die de hete lucht wat in beweging brengt. We hangen wat in de kamer en willen om 8uur naar La Piña voor ontbijt. Als tot onze grote schrik blijkt dat deze gesloten is, stappen we over op plan B. Tijd om de auto uit de stalling te halen en naar Enamora te rijden, een klein keetje midden in de woonwijk van Bacalar. We zitten buiten onder een grote boom en wederom, je geloofthet of niet, Ivar krijgt alle aandacht. We bestellen hier een omelet of yoghurt, wat erg lekker is maar ook erg weinig.. daarom wordt er een beetje omelet uitgewisseld. We pakken in het hotel onze koffers in, weer met handicap, en rijden, net als eergisteren, die lange saaie rechte weg terug. Dit keer nemen we, na 2,5uur rijden, afslag Tulum.

Tulum Pueblo staat bij de toeristen hier bekend om de Mayaruïnes welke direct op een klif aan de zee staan, en aangezien wij toeristen zijn, moeten we deze uiteraard bekijken. We komen hier, waarschijnlijk, nét op een verkeerd moment aan, het is namelijk 13uur en verschrikkelijk heet! Gelukkig hebben we kaartjes waarbij we langs de wachtrij kunnen schieten maar zijn we letterlijk een half uur aan het zoeken en lopen waar we dan wel niet naartoe moeten, en had ik al gezegd dat het echt verschrikkelijk heet was? Ondertussen wisselen we de draagzak in voor de buggy, Ivar blijft uit zichzelf wel op mn buik plakken, en lopen we naar de ruïnes. We hebben nog een hindernis te doorstaan, de eindschurk, het boze mannetje bij de poortjes. Alle mannen hier in Mexico, die iemand ergens door moeten laten (provincie - en landsgrens, belangrijke passages, poortje bij Tulum), kunnen niet anders dan boos kijken en Spaans mompelen.

Gelukkig verslaan we de eindschurk en lopen we via hobbelige paadjes richting de ruïnes. We zweten ons helemaal kapot als we over zandwegen, in de zon, tussen de ruïnes doorlopen. Waarschijnlijk was dit allemaal veel mooier geweest met gids, maar ja, Nederlanders hè.. en had ik al gezegd dat het verschrikkelijk warm was? Als ik een gevoelstemperatuur mag raden, zou ik zeker wel 45graden zeggen, en dan overdrijf ik echt niet, vraag Ivar maar. Zijn hoofd wordt namelijk roder en roder en we besluiten terug te gaan naar de auto. Gelukkig is Ivar nog steeds vrolijk en is de omgeving erg mooi.

We rijden verder richting ons hotel, waarvoor we een heel stuk door een arm gedeelte van Tulum rijden. Echt mega verrotte huisjes, waar je in deze hitte echt absoluut niet wilt zitten.. Wat een verschil met ons hotel als we aankomen. Ik ben nog nooit in een Spa resort geweest, maar ik stel me zo voor dat het er zo uit zou zien. Een super groot zwembad met relaxende muziek, overal branden waxinelichtjes en onze kamer straalt een en al zen uit. De gekleurde vogeltjes schieten overal de struiken in en ze tappen er verrektes lekkere biertjes!

We genieten met z’n 3en van het verfrissende water van het zwembad, en facetimen ondertussen even met oom Frank en tante Anneleen. Zij zijn gisteren in Mexico aangekomen en morgen gaan wij naar hen toe. Als Ivar om half acht totaal uitgeput op een koele slaapkamer in bed ligt, sneaken wij er tussenuit, richting het restaurant. De huisgemaakte burgers zijn perfect, precies pittig genoeg in combinatie met een bessensmoothie of een biertje (Tulum lager) gemaakt van zeewater. Na het eten ‘ruziën’ we of we nou in de zitzak, schommelstoel of het lounge bed gaan zitten.. wat vervelend zeg!

Wij chillen m hier behoorlijk, adios.